دوبیتی
فرا بگرفته شهرم را غم و درد
اجاق زندگی‌خاموش و دلسرد
توانی در وجودم نیست سرباز
تفنگت را زمین بگذار و برگرد
سپید اندام ِ نازِ لب تمشکی
چه می آید به تو شال زرشکی
چه ذوقیمیکنم وقتی بپوشی
سفید ِ ساده بر تنپوش ِمشکی
خلیج آبی ِ چَشمت قشنگ است
نگاه‌ِ نازِ بی خَشمت قشنگ است
چه می آید به رویت سبز ِ تیره
بلوز و دامنِ یَشمت قشنگ است
طــلا گیـسوی ِ عینـک آفتــابی
نکن در کوچه ها لب را شرابی
نمی خواهم غـزلخوانان شهرم
بگیــرند از نگاهـت شعــرِ نابی
رسید از باغ فروردین گزارش
بهار افتاده از نازت به کُرنش
شقایق را به آرامی به تن کن
بکش زیبایی گل را به چالش
اگر چه کمتر از کم آفریدند
شراب ناب نـم نـم آفـریدند
گِلی‌باعطر گُل آغشته کردند
زنی محبـــوب آدم آفریدند
سرانجامم گره خورده به برجام
نمیدانم چه پیش آید سرانجام
سپردم سرنوشتم را به "پوتین"
زند تیپابه بختم شیخ و خاخام
قناری در هوایِ باز میخواند
چکاوک از تب ِ پرواز میخواند
"الاهه"پشت‌پرچین"ناز"میکرد
"بنان " از بیدلی آواز میخواند
نیاید مُلک جم را کس به فریاد
نماند از قهر اهریمن دلی شاد
اگر با هم بکوبیم فرق شب را
گریزد از وطن یلدایِ بیداد