دوبیتی
9 فروردین 1403
X

بنازم دامنِ پُرچین تان را

بنازم‌ زلف عطرآگین تان را

نسیم آورده از باغ بهاران

هوای صبح فروردین تان را

7 فروردین 1403
X

یقین دارم که شیخِ لاابالی

کماکان باشد از اندیشه‌ خالی

نمیداند سرابی دلفریب‌ است

بهشتِ حس برانگیزِ ‌ خیالی

4 فروردین 1403
X

تو ‌ آغازِ دل انگیزِ بهاری

شُکوهِ ‌ خلقتِ پروردگاری

به فروردین‌‌‌ چشم‌ِبی بدیلت

ندارد شاعرِ رویت قراری

22 اسفند 1402
X

هوایِ باغِ عطرآگین بیاید

صدای ساز بلدرچین بیاید

گلایُل گل دهد پایان اسفند

بهار از راه‌ فروردین ‌‌بیاید

17 اسفند 1402
X

چو رویایِ قشنگِ کودکانه

چو بارانی که‌ زد بر بام خانه

خیالم را به جنگل های گیلان

کشاندی‌‌‌‌ نرم و نازک ‌‌ با ترانه

12 اسفند 1402
X

زدی با رفتنت آتش به جانم

که‌غم ریزد غروبِ از آسمانم

بسان هیزم از سوزم بسوزد

دلِ ‌ همسایه از آه و فغانم

7 اسفند 1402
X

زدی آتش به قلب‌تار و پودم

که گُر‌ گیرد سراپای وجودم

اگرچه ناله ام را کس نفهمد

ولی در‌ کوچه هاپیچده دودم

12 بهمن 1402
X

مسیرم مسجد وگاهی کِنِشت است

گناهم چیدنِ سیب از بهشت است

مرا در ‌ حال خود بگذار و بگذر

که‌ فردایم به‌‌دستِ سرنوشت است

11 بهمن 1402
X

چنان مهرت نشسته در وجودم

که آتش می جهد از تار و پودم

بلورین پیکر از مهتابِ رویت

حضورِ تیره یِ شب را زدودم