زر ِ زرد از دیار آورده پاییز

طلا در کوله بار آورده پاییز

خرامان از مسیر برگ ریزان

انار ِ خوشگوار آورده پـاییز

طـلا گیسوی تُرک ِ ماهرویم

شراب نم‌ نم سیب و هلویم

اگـر بـاغ نگاهــت را زدم زل

تـو را دیدم بـه رنگ آرزویم

نبایستی کــه از جـایـم بخــیزم

همین جا وعــده دارم با عـزیزم

فقط ای کافه چی آهسته بگذار

دو فنجان همدلی بر روی میزم

از بس که زدم زل به گلِ لبخندت

افتاده ام از فرط هوس در بندت

با آنکه لبت پر شده از شهد عسل

راضی نشوی تـا بچشم از قنـدت

زدی دست ِ رد بر سر سینه ام

که بی دل شدم یار ِ دیرینه ام

چنان از نگاه تو دورم که هیچ

غــروبی نتــابیبـــر آیـیـنه ام

به زودی سر گذارم روی دوشـت

بخوانم قصّه ی دل را به گوشت

خبـر دارم هوس ریـزد بـه ساغـر

لـب میگـون ِ مسـت ِ باده نوشت

لبـت گلبـوسـه‌ هــای نـاب دارد

هــزاران والــه ی بی تـاب دارد

تو فروردین تر از اُردی بهشتی

که باغت غنچه ی شاداب دارد

دلم از شوق دلبــر شور می زد

گمـانـم تنـبــک و تنبـور می زد

پیاپی می گـرفت از مـن بهانه

سپس درمایه ی ماهور می زد

نگاهم‌ زل که زد بر چشم مستت

رها شد تیــر عشق از ناز شستت

زدی بـا نـاوک مـــژگان بــه قلبـم

که دادم سرنـوشتم را بـه‌ دستت