دوبیتی
9 خرداد 1402
X

تنی خوشبو تر از گلپونه داری

مگر باغی‌ پر‌ از بابونه داری

به یادم دانه ی فلفل بیاید

به آن خالی که روی گونه داری

6 خرداد 1402
X

دوباره در اِرم ای دخترِ ناز

مگر پیراهنت را کرده ای باز

هنوز از بوی نارنج تو پر بود

تنِ اردیبهشت‌ِ شهرِ شیراز

5 خرداد 1402
X

به نام خداوندِ اردیبهشت

سراینده‌ یِ آیه‌ یِ سرنوشت

جوانی‌بکن‌‌ روز پیری‌که‌ هیچ

نماند بناهایِ زیبا و‌ زشت

5 خرداد 1402
X

شکوهِ روی ماهت جلوه ریز است

تلالویِ نگاهت شعله خیز است

اگر باغِ بهاران شد معطر

صبا در تاب زلفت مشک بیز است

3 خرداد 1402
X

هنوز از شعله ی عشقت بسوزم

نکردی چاره ای بر حال و روزم

چرا دادی به دستِ انتظارم

که چشمم را به روی در بدوزم

30 اردیبهشت 1402
X

من از رازی که در شیراز دارم

دلی تنگ و غزل پرداز دارم

کماکان در دیار خواجه‌‌‌ حافظ

ارادت‌ ها به سروِ ناز دارم

29 اردیبهشت 1402
X

سر سبز تر از شعر ترِ ناب تو باشی

دردانه تر‌ین گوهرِ نایاب تو باشی

الماس‌ِتراش خورده‌ای ازقصربلوری

تابنده تر از جلوه‌ی مهتاب تو باشی

25 اردیبهشت 1402
X

یقین دارم‌ که بانو ساده‌ بودی

در آغوش‌ ِ نسیم افتاده بودی

مگر درمایه‌‌ یِ شور و همایون

به آهنگِ صبا دل داده بودی

24 اردیبهشت 1402
X

گلایول گونه‌یِ سرخ وسفیدم

گلی از باغ دامانت نچیدم

نهادم آسمان را زیر پایم

ولی آبی تر از چشمت ندیدم