شراب نم نم گیلاس و شاتوت

بریزد‌ ‌ از لبت ‌ بارانِ یاقوت

ولی ترسم که اسرائیلِ چشمت

زند آتش به جولان تا به بیروت

جوانی رنگ ِ شاد ِ خاطـرات است

که در دنیائی از رؤیا محاط است

فــــــرآینــــد ِخیــالات ِ طــــلائی

فـــراتر از حــــدود ِ کائنات است

به غیر از درد بی درمان نبودی

بـه جز اندوه ِ بی پایان نبـودی

دراین دنیای فانی هرچه بودی!

رفیق ِ یکدل و یک جان نبودی

نشد راضی بـه دیدارم دوباره

کـــه ریزد بر شب تارم ستاره

مگـر یابـم شب قدر و تـوسل

وصالش را به ورد و استخاره

سپاهِ برگ ها در راه پاییز

به هم‌‌ پیچیده اند از آه پاییز

بسان سمفونی آید به گوشم

صدای‌خش‌خش ازدرگاه‌ پاییز

از کوچه‌ یِ باغِ مهرِ گُل ریز

تا پایِ درِ فلات زرخیز

ریزد به سر و به دوشِ آبان

صد برگِ طلا به نام پاییز

چو آید از سفر زردِ دل انگیز

خیابان ها شوند از برگ لبریز

به سمتِ بی‌ قراری باز‌ مانده

نگاهِ پنجره ‌ در راهِ پاییز

کجـائی ای گُـــلِ سیب ِ حیاطــم

تو هستی باعث شور و نشاطــم

چنان لبریزم از یادت که هــــرگز

نرفتی لحظــه ای از خـاطــراتم

بیـاد آور غـــــم تلـــخ بنـــــان را

که دائم بــر کشید از دل فغان را

به گوش ِ جان پیاپی می رسانـد

گــــرامافون صدای شد خزان را