بیا ای گل که از بوی تو مستم

مثال سایه دنبال تو هستم

هنوز از روی مردی پایبندم

به پیمانی که اول با تو بستم

ز لبخندی برایم ناز کردی

به رویم زندگی را باز کردی

چو گفتم لب گذارم بر لبانت

دو باره عشوه را آغاز کردی

گهی ما را ز مهرت می نوازی

گهی با عشوه هایت می گدازی

نمی دانم که در این قهر و آشتی

مرا خواهی بسوزی یا بسازی

بنا داری که غمگینم بسازی

ملول از جان شیرینم بسازی

هدف کردی شعورم را که شاید

بدور ار رسم و آیینم بسازی

شب آدینه را مهتاب گردان

ز لبخندی مرا بی تاب گردان

به رسم دلبری با یک اشاره

بیا قند دلم را آب گردان

شبی جام و شرابی رو براه کرد

ز لبخندی دل و دین را تباه کرد

چو گردیدم کنارش مست و مدهوش

در آغوشش مرا غرق گناه کرد

چه سفاکانه ظالم با سر انگشت

به رگبار مسلسل لاله را کشت

نیامد بر گلویش آه‌ِ گرمی

به جز خونی که بیرون می زد از پشت

تو میدانی به عشقت مبتلایم

ز چشمانت مگردان بینوایم

کنم جان را به قربان تو ای گل

قدم را گر گذاری در سرایم

تو را گیرم شبی ای گل در آغوش

شوم از بوی زلفت مست و مدهوش

تنت را بو کنم چون مشک و عنبر

که از بویت شود غمها فراموش