تنت باغ ِ بهار ِ عنبرین است

پُر از اردیبهشت و فرودین است

به خرداد ِ دو تا چشمت گلارا

مربای ِ لبت شیرین ترین است

از نبـوغ ِ شیـخ ِ بی تدبیر ما

شد غــم و بیچارگی تقدیر ما

بی‌‌ تأمُـل واعــظ ِ بیهـوده گو

حکم شرعی داده بر تکفیر ما

امروز که با یاد تو سر میکردم

از دشت ِپُر از لاله گذر میکردم

ایکاش سری به نسترن هابزدی

تا سیـزده را با تو بـدر میکردم

تلألوی شکوهِ دینِ زرتشت

پدیدار آمد از آیینِ زرتشت

بیا در سایه یِ باغ اوستا

بنوش ازچشمه شیرین زرتشت

تــن ِ بشکفته‌ ها غـرق ِ بهار است

شقایق نوعـروس ِ لالـه زار است

وجـود ِ سبـزه هـا را پـاس دارید

که فروردین بهشت روزگار است

هنوز از دیدن ِ تصویر چشمت

قلم ها عاجز از تفسیر چشمت

شکوهِ رنگِ رویایی که عمری

جهانی مانده در تعبیر چشمت

سپید انـدام‌ دشت لاله هایی

گـل ِ یاسم بهـار آمـد کجایی

نسیم آورده عطر پونه ها را

نوید ِ روز ِ عیـدم کی میایی

صدای پای آب و رقص بید است

طراوت از تـن ِ یـاس سفید است

شقایق زل زند بر چشم خورشید

نگاه ِ پنجـــره غــرق ِ نـوید است

نزن در کوچه ها لافِ انالحق

که موجودی نگردد باتو ملحق

گذشت‌ آن روزگارانی که‌ بودی

مسلط بر سر یک عده احمق