دوبیتی
همان روزی تپش در قلب کردی
دلــــم را بـا نگاهی جلـب کردی
کبوتـر گونه پـر دادم بـه پـرواز
ولـی آزادی ام را سلــب کــردی
نــدادی وعـــده ای در بــاغ زیتـون
که سرشارم کنی با سِحر و افسون
سحر آهنگ ِ صحـرا کن که این بار
تو لیلی باشی و من لول ومجنون
هنـوز از عطـر ِ نـاب ِ دلنشینت
شود هر دلربایی خوشه چینت
درون کــوچه هـا نـم نـم بریزد
نسیـم از دامـــن ِ ابـریشـمینت
بـلا بـالا بلنـــد ِ مــو طلایی
سپید انـدام ِ نـاز ِ مـاورایی
از اقلیم بهشتی یاکه کُردی
شکوه ِ باغ گل اهلِ کجایی
نوشته بـر سکوت لـوح سنگی
جهان معنی ندارد بی قشنگی
بخیز از جاکـه آرامشبگیری
سحر باشعـرِ بلبل های رنگی
وقتی کــه مترسک الکی حافظ باغ است
بی شک همه‌ی مزرعه‌ها سهم کلاغ است
در مجلس زاغو زغـن و کـرکس و کفتار
بحـث علنی بـودن ایـن واقعـه داغ است
ازاینکه تابــــع ِ دستــور هستیم
مطیع ِ حـاکــم ِ پُــر زور هستیم
نخیزد اعتراض از سنگ بی جان
مــن و تـو ساکنـانِ گـور هستیم
هنوز از شورِ آواز ِ مدامت
شود پسکوچه های دل به نامت
نشانت را زدودنداز خیابان
نشد چیزی کم از اوج مقامت
چـه نم نم می زند ساز نکیسا
حلول چله را در برف و سرما
در آغــــاز زمستـان می نـوازد
به عشق دختری با نام یلــــدا