دوبیتی
ﺑﯿﺎ ﺑﺎﻧﻮ ﻏـــﺰﻝ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻣﺸﺐ
ﺯ ﻟﺒﻬﺎﯾﺖ ﻋﺴﻞ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻣﺸﺐ
ﺩﺭﺁﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻨﺖ ﭘﯿـــــﺮﺍﻫـﻨﺖ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﻐﻞ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺍﻣﺸﺐ
تو تنها دختر زیبای ایلی
که ذاتاً خوشگل و ناز و شکیلی
بتاز ای گل که در دشت شقایق
عشایر زاده ای ناب و اصیلی
خبر دادی بهشت و حور و تاک است
شرابش طاهر و مطبوع و پاک است
چـــه منعــــم می کنند از آبِ انگــور
اگر آن جا روا این جا چه باک است؟
شکوه شعرﻫﺎﯼِ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ
ﻏﺰﻝ ﺭﯾﺰﻡ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺖ ﯾﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ
هزاران مرتبه ﮐﺮﺩﻡ ﻋﺒﺎﺩﺕ
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪِ ﯾﮕﺎﻧﻪ
ﺧـــﺮﺍﺏ ﺍﺯ ﺧـــﻮﺭﺩﻥ ﻗﺪﺭﯼ ﺷﺮﺍﺑﻢ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﯽ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺗﺎﺑﻢ
ﺑﮕﯿﺮ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﻣـــــــﻦ ﺳﺎﻏﺮﻡ ﺭﺍ
ﺍﻻ ﯾﺎ ﺍﯾـﻬﺎ ﺍﻟﺴّﺎﻗﯽ ﺧــــــــــﺮﺍبم
ﺗﻮﺋﯽ ﮔﯿﺮﺍﺗﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﺩﺭ ﭘﯿﺎﻟﻪ
ﺗﻮﺋﯽ ﺟﺎﻧﺎ ﺷﺮﺍﺏ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﻪ
ﺑﯿﺎ ﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﻬﺎﯼ ﺳﺮﺧﺖ
ﺑـﮑﻦ ﻣﺴﺘﻢ ﻣﯿﺎﻥ ﺑـﺎﻍِ ﻻﻟــﻪ
بزن ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﮔﻞ ﺷﺎﺩﺍﺏ ﮔﺮﺩﺩ
ﻟﻄﯿﻒ ﻭ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﻭ ﺟﺬّﺍﺏ ﮔﺮﺩﺩ
ﺑـﺰﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻪ ﻓـﺮﺩﺍ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ
ﺗﻤﺎﻡ ﭼﺸﻤﻪ ﻫــﺎ ﭘـُـﺮ ﺁﺏ ﮔﺮﺩﺩ
دو تا چشم خمارت خواب دارد
لب سرخــت شراب ناب دارد
غـزلبانوی من خورشید رویت
هــزاران عاشق بی تاب دارد
تـو را بارانی از شبنم گرفته
مـرا طوفانی از مـاتم گرفته
بنازم غیرت و بازوی غــم را
که من را در بغل محکم گرفته