جهان ای روله جان از آه لرزید

زمین و آسمــــان و مــاه لرزید

ثلاث و ازگله در غـم فرو رفت

شبانگاهی کــه کرمانشاه لرزید

گرچه از ناز تو پرپر شده پروانه ی توست

شوق دیـدار تـو را دارد و دیوانه ی توست

سال هـا سایـه تـر از سـایـه بـه دنبـال توام

من ِ آواره چه دانم کـه کجا خانه ی توست

بس که بـر عکس ِ لبت ثانیه هـا زُل زده ام

باورم شد کـه لبـم بـر لب پیمـانه ی توست

نقــره داغــم کنـد از فـاصلـه ها هُـــرم تنت

آتش وسوسه در پنبه ی بی دانـه ی توست

آن چه بی زمــزمه ریـزد عقـب روسری ات

موجی از شُرشُر ابریشم ِبر شانه ی توست

ای که عمـری بنهادی بـه رهــم دانــه و دام

هدفم خـال لب و چاله ی برچانه ی توست

بی تـو بانـو عسلـم خسته تــر از ارگ ِ بمـم

تکیه گاه دل من باش کـه ویرانه ی توست

وقتی کـه دلم مرتعش از ناز پری هاست

در نی لبکم نغـمه ای از سـاز پـری هاست

خـارج بوَد از حیطـه ی انـدیشه و ادراک

انسان و مَلک بی خبر از راز پـری هاست

گلواژه به پا خیزد و بـر صفحه برقصد

وقتی قلمم قافیـه پـــرداز پــری هاست

در گوشه ای از پنجــره ی رو بـه سیاهی

روشن شـدنِ سایه از اعجـاز پری هاست

بــر روی لب ســرخ پـــری هــا نــزنی زل

پنهان شدن از خصلت ممتاز پری هاست

پیـوسته اگـر خیـره شـوی فاصلـه هـا را

پایان افـق نقطـه ی پــرواز پـری هـاست

آخــر عسل از جــن و پــری واهمـه دارم

سـرتاسـر جنگـل پُـر از آواز پــری هاست

گـلِ ســرخ و سفیــدم دل ندارد

درون کـــــوچه ای منــزل ندارد

خیـالش دائـم از مـن می گـریزد

دویدن در پی اش حاصل ندارد

سحــر دیدی نگاه سنگی ام را

نپـرسیــدی دلیـل منـگی ام را

غـروب روزهـــای جمعــه داند

جـواب این همـه دلتنگی ام را

گـــــــــرچه از روز ازل خاک ﮔﯿﺎﻩ ﺗـــــﻮ ﺷﺪﻡ

خرم و سبــــــز ﺑـــــﻪ ﺍﮐﺴﯿﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﺗـــــﻮ ﺷﺪﻡ

ﺁﻧﻘــــﺪﺭ ﺟﻠـــﻮﻩ ﻧﻤﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﺩﻭ ﭼﺸﻤﻢ ﮐﻪ ﺷﺒﯽ

ﺧﯿــــﺮﻩ ﺑــــﺮ ﭘﯿﺮﻫــــﻦ ﻭ ﺳﯿﺐ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺐ ﮐـﻪ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﺍﻓـــﻖ

ﻋﺎﺷﻖ ﭼﺸﻢ ﻭ ﻟﺐ ﻭ ﭼﻬــــﺮﻩ ﯼ ﻣﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﻣــــﺎﻧﻊ ﺳﯿﺮ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺻﻒ ﻣــــﮋﮔﺎﻥ ﺗـــﻮ ﺑﻮﺩ

ﺳﺎﺩﮔﯽ ﮐــــــﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺳﭙﺎﻩ ﺗــــــﻮ ﺷﺪﻡ

چو ﮔﺸﻮﺩﯼ نفسی ﮔــــﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﭘﻨﺠــﺮﻩ ﺭﺍ

ﺧــــﻨﮏ ﺍﺯ تازه ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﻪ ﭘﮕــﺎﻩ ﺗـــــﻮ ﺷﺪﻡ

ﺳﺎﻟﻬـــﺎ چشم ﻭ دلـــــم ﺭﺍ ﻧﺴﭙﺮﺩﻡ ﺑــﻪ ﮐﺴﯽ

ﻭﻟﯽ ﺁﺷﻔﺘــــﻪ ﯼ ﺁﻥ ﭼﺸـــﻢ ﺳﯿﺎﻩ ﺗـــﻮ ﺷﺪﻡ

ﺑﻪ ﺗــﻮ دادم منِ عاشق ﺩﻝ ﺑﺤــــﺮﺍﻥ ﺯﺩﻩ ﺭﺍ

مثل ﮔـــﺮﺩﯼ ﺑـــﻪ ﻫـــــﻮﺍ راهیِ ﺭﺍﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ

ﺍﯼ ﻋﺴﻞ ﺷﻮﺭ ﺟـــــﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﮕـﺬﺷﺖ

ﭘﯿـﺮی ام ﺩﺍﺩ ﮔـــــﻮﺍﻫﯽ ﮐــــــﻪ ﺗﺒﺎﻩ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ