نم نم که شراب از تن انگور گرفتم

در مشرقِ ساغر شرر از نور گرفتم

بی سابقه با اهل هنر زمزمه می کرد

هر نغمه ای از گوشه ی ماهور گرفتم

در کوچه سراسیمه زدم بر تن سازم

گر بوی دف و تنبک و تنبور گرفتم

در باغ رز و رازقی و پیچ شقایق

تنها ردی از سوگل مو بور گرفتم

آندم که زدم تورِ کمین در پس پرچین

گلبوسه ای از غنچه ی مغرور گرفتم

فرهادم و در لحظه به یاد لب شیرین

قدری عسل از لانه ی زنبور گرفتم

بانو عسلم نوش و گوارای تو بادا

شعری که من ازخوشه ی انگورگرفتم