زدم زل بـر لـب و چشم زلالت

کشیدم قاصدک را روی شالت

شب از ناز تو در رویا خزیدم

بـه آرامی در آغـوش ِ خیـالت

گلی در بـاغ ِ شادی یارمان شد

وجودش نغمه ی گیتارمان شد

ولی دیشب پیـامم داد و گـفـتا

قیامت وعـده ی دیـدارمان شد

کس نمیداند چه هستم چیستم

یـا کـه اول در کجـا می زیستـم

بارهـا پـرسیـدم از همـزاد خــود

تا به من واضـح بگــوید کیستم

از تبــاهی بــــر زمیــن سنگـلاخ

روز وشب از بخت بد بگریستم

بند ِ امیــدم بـه بالا حلـقه است

ورنـه از شالــوده هیچی نیستم

کس نیـارد بــودنم را در حساب

چون همان صفـرِ جدا از بیستم

خط بـه خط از دفتـر بانو عسل

واژه ی در حال حذف از لیستم

عــروس نـاز رعنــا قـــد قشنگی

طلای ناب صـد در صـد قشنگی

خـدایِ اوج زیبـایی خـودت هم

نمیدانی که بیش ازحد قشنگی