انگـور شدی غـــــــــــــرق شرابم کردی

مشروب شدی خانه خـــــــــرابم کردی

دیگــــر نشوم وسوسه ای مایه ی تلخ

هوش از سر من بردی و خوابم کردی

در نبودت می خراشد روحــم از ناراحتی

بـر سرم کی گسترانی سایه ات را ساعتی

گـــرچه عمری مانده ام در بین راه انتظار

در میان اهــل دل معروفم از کــم طاقتی

از همان روزی که تنها آمــــدی در لاله زار

مطمئن بودم کـــه با آلالـــــه داری نسبتی

روزهــا مثل پلنگِ وحشی دور از غــزال

در کمینت می نشینم تا بیابـم فــــرصتی

با همین وضعی که دارم بامنِ افسرده دل

لحظـــه ای سازش نـدارد روزگـــار لعنتی

ای که دائم شکوه داری از غم و درد فراق

دوری از معشوقـــه دارد احتمالاً حکمتی

خواهشم را ای عسل بانو دوباره ردّ مکن

حرفها دارم که می گویم به شعرم دعوتی

همچنان در شهر مـــا "هالـو مآبی" خـوب نیست

تازه در روز قلــــــم "خـودکار آبی" خوب نیست

بی خبر باشی اگـــــــر از درد مـــردم بهتر است

کشکِ خود را داخل هاون بسابی خوب نیست

در حضور حضرتِ قــــاضی دهــــــــانت را ببند

در قوانین جــــزا حاضر جـوابی خــــوب نیست

شیخ مـا فرمــوده بی بارانی از گیسوی توست

شل مگردان روسری را بد حجابی خوب نیست

مرگ این و آن به مــــا چه هـرچـه گفتندت نگو

در خیابان هـــــــــــر شعار انقلابی خوب نیست

مثل رنگ چادرت عمــــــــــری سیاهی را بپوش

رنگ سرخِ دامــــــن و زلف شرابی خوب نیست

پیش مـــریم، پیش لالـــه، پیش خـان ِ دهکده

ای عسل پوشیدن تاپ ِ رکابی خــــوب نیست

ظالم از حد بگذراند در وطن بیداد را

انـدکی سکنا نکــن شهــر ِخــراب آباد را

دشمن آگاهی از سنگین دلی گاهی نداد

با مسلسل در خیابان فرصت ِ فـریاد را

با قـوای قهـریه در هر وجب آتش زدند

لشکر ِ جهل و سیاهی باغِ استعداد را

همچنان با نفیِ آزادی خدای‌ سوت‌وکور

سال ها بگرفته از ما نغمه های شاد را

ای خدای زنبق و لاله مرا عمری بده

تا ببینم با دو چشمم مـــرگِ استبداد را

تار‌ وپودِجسم‌ بدخو را به کرکسهادهید

خـاک میهـن بـر نتابـد لاشـه ی جـلاد را

نازنین بانو عسل‌ اعجازِ سیلِ اشک و آه

بی خبر در هـم بپیچد خـانه ی بیداد را

دفتری پُر دارم از بغضِ غزل های جدید

از رباعی های‌ کهنه تا مَثَل های جدید

سال ها بگذشته اما همچنان افتاده است

میهنم در دستِ دزدان و دغل های جدید

رهنمایان را بپرسیدجایِ آسایش کجاست

تا مگر مسکن گزینیم در محل های جدید

صاحب اندیشه میباشیم ولی برما هنوز

حکمرانی می کند لات‌ و هُبَل های جدید

حاکم ما درصلابت کمتر از تیمور نیست

کس نمی‌گردد رها از شرِ شَل‌ های جدید

حکم قاضی با تَمَرُّد در ‌ عمل جاری نشد

لااقل در موردِ دزدِ دکل هایِ جدید

بیگمان امروز و فردا شعبه یِ اجرائیات

می دهد پرونده را دستِ اجل هایِ جدید

شیخ شهرم داده فتوا بی خبر وارد کنند

دزدکی از راه چین بانو عسل های جدید

مثل برق آمد و از کــوچه ی ما رّد شد و رفت

نفسی ماند و همان لحظه مُــــردد شد و رفت

دیدم از گودی چشمش کـه کمی واهمه داشت

َاز همان لحظه دچــار شک بی حد شد و رفت

گـونه ی نازکش از بوسه چه قـــرمز شده بود

عشوه ها کرد و پر ازخنده ی ممتد شدو رفت

دیگــر آن میوه ی ممنوعـــه به کس دل ندهد

آخر از بهر دلــــم کافــــر و مُــرتد شد و رفت

گفتم ای فتنه گـر از عـــــرض خیابان مـــگذر

بی خیال از خطر و هر چـه پیامد شد و رفت

دلفریبی کـــه سحر مونس جـــــانم شده بود

با مــنِ ساده دل از بخت بـدم بـد شد و رفت

قلــــمم می دود از نو به مـــــــوازات قطـــار

در غروبی کـه عسل راهی مقصد شد و رفت

ماهِ کنعانی من فاصله را دور بــریز

از درِ مهــر بیا روی شبـم نور بــریز

صبح آدینه مـــــرا تا وسط باغ ببر

آندم از جام لبت شربت انگور بریز