به غیر از نامه هایِ عاشقانه

غزل ریزم به پایت یا ترانه

مقدس‌هستی‌وکردم عبادت

تو را بعد از خداوندِ یگانه

شرابِ نم نمِ انگور باشی

شرارِ چشمه هایِ نور باشی

خدایِ عاشقان را خوش نیاید

که ازپلک دوچشمم دور باشی

به وقت نازکردن ها تماشایی ست چشمانت

به رنگ روشنِ شبهای رویایی ست چشمانت

تو را صُنعِ خدا گویند و باور می کنم اصلا

که از اعجازِ آن معمارِ بالایی ست چشمانت

همایونی ترین آیینه در آیین بیداری

پلانی‌ روشن‌ ازحالات زیبایی‌ ست چشمانت

ثباتِ سایه روشن ها به رویِ پلک رنگینت

چنان زیبا که دراوج‌ِ فریبایی‌ ست چشمانت

خدایِ موبدان فرموده در جشنِ سپنداران

تنورِ شعله یِ قصر اهورایی ست چشمانت

نگاهت را نکن پنهان که پشتِ عینک دودی

فرازی دیگر از فانوس‌دریایی‌ست‌ چشمانت

عسل بانو ، غزالِ خوش خرامِ دشتِ آهوها

به وقت نازکردن ها تماشایی ست چشمانت