هرچند کـــه بین مــن و تو کـوه و کُتَل ﺑﻮﺩ
راهی ﮐــﻪ ﻣﺮﺍ ﻭﺻﻞ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻏـــﺰﻝ ﺑﻮﺩ

پیــوسته ﺩﺭ ﺍﯾـــﻦ ﻓﺎﺻﻠـــﻪ ﯼ دلــــهره آور
ﻋﻤــــﺮِ ﻣـــﻦِ آواره ﺑـــﻪ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺍﺟـــﻞ ﺑـﻮﺩ

ﺁﺩﻡ کـــه چنین ﺳﺠﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ
تصویـــر تـــو بر سر درِ ﺗﺎﺭﯾـــﺦِ ﻣﻠـﻞ ﺑــﻮﺩ

ﺩﺭ ﻭﺍﺩﯼ ﻏــــــﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﺗــﺮﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻫـﺎﯾﻢ
ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﮔــــﺮﺩﻧﻪ ﯼ ﮐـــﻮﻩ ﻭ ﮐُﺘﻞ ﺑﻮﺩ

ﺍﯼ ﯾﺎﺩِ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﮐـــﻪ ﺩﺭ ﮐـﻮﭼـﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ
ﻋﺸﻖ ﻣـــﻦ ﻭ ﺗـــﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﯾﺠـــﺎﺩِ ﻣﺜﻞ ﺑﻮﺩ

ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﯼ ﺣﺴﻦ ﺗـﻮ ﺍﯼ ﺷﻤﻊ ﺷﺐ ﺍﻓﺮﻭﺯ
ﺩﺭ ﻣﻌﺒﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻫﺎ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺟﺪﻝ ﺑﻮﺩ

ﺩﻝ ﺩﺭ ﮔـــــﺮﻭ ﭼﺸـﻢ ﻭ ﻟﺒﺖ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔـــــﺮﻧﻪ
ﺑﺎ لعبتی ﺍﺯ ﺍﻫـــﻞ ﻣﺤـــﻞ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺣــﻞ ﺑﻮﺩ

در محـــفل و در حـــوزه ی مانای غزل ها
ﺷﯿــﺮﯾﻨﯽ ﺍﺷﻌــﺎﺭ ﻣــﻦ ﺍﺯ عشق ﻋﺴـﻞ بود