گلِ خوش منظره یِ  باغِ بهارم تو و تو
نوبرِ  تازه  تر از  سیب و انارم تو و تو

گرچه در دشت‌ غزل تازه‌غزالم شده‌ ای 
کرده‌ای‌ مست وپلنگانه‌ شکارم  تو و‌ تو

گفتم از سوز دلم  زخمه زنم بر تن ساز
که شود زمزمه‌درسیم سه تارم تو و تو

در فرحنایِ سکوت از تب دنیایِ  شلوغ
معنی حوصله در صبر و قرارم تو و تو

بزن آتش‌به سراپای شب از شعله‌ی رخ
مهرِ  آتشکده یِ شهر  و دیارم  تو و تو
 
بسته‌ام‌دل‌به‌رخ وچشم ولب‌و باغ تنت
قاب پُر جاذبه یِ نقش و نگارم تو و تو

تو و تو‌  وردِ  زبانِ  منِ تنها شده است
همدل وهمنفس ومونس‌و یارم تو وتو

در پسِ  پنجره ها  رو به افق  منتظرم
که  بتابی  عسلم  بر شب تارم تو و تو