نم نم  که  شراب از  تن انگور گرفتم
در مشرقِ  ساغر  شرر  از نور  گرفتم

بی سابقه با اهل هنر  زمزمه می کرد
هر نغمه ای از گوشه ی ماهور گرفتم

در کوچه سراسیمه  زدم  بر تن سازم 
گر بوی دف  و  تنبک  و تنبور  گرفتم

در  باغ  رز  و  رازقی  و  پیچ  شقایق
تنها  ردی  از  سوگل   مو  بور  گرفتم
 
آندم که زدم تورِ کمین در پس پرچین 
گلبوسه ای از  غنچه ی مغرور گرفتم

فرهادم و در لحظه به یاد لب شیرین
قدری  عسل  از  لانه ی  زنبور  گرفتم
 
بانو عسلم  نوش  و گوارای  تو   بادا
شعری که من ازخوشه ی انگورگرفتم