بـــه پــرتــوهای شمــع بی زوالت
نـرفت از یـادِ من هــرگز جمــالت

تـویی در کـوچه های خـــاطراتم
نشد روزی کـــه باشم بی خیالت

به وجـــد آید وجـودم هر دقیقه
هنـوز از خنــده هـــای بی مثالت

به خود گفتم که در دورانِ عمرم
میّسر می شود روزی وصــــالـت

شدم آخــــر در این دلبستگی ها
فـدای پیچ زلف و خــط و خالت

هنوز از بی قـــــراری می نشیند
هـــزاران قاصدک بـر روی شالت

نکـــردی ای عسـل بانــو نگــاهی
مــرا با گــوشـه ی چشـــم زلالت