28 دی 1394
نازنینا رنگِ چشمـت بی قـرارم می کـند
واردِ دنیـــایی از فصــلِ بهـــارم می کند
عمق چشمانت به فرداهای دورم می بَرد
رو به دنیــاهای رنگی ره سپارم می کند
از خیالــم می گــریزی تا پریشانت شوم
غیبتت درکوچه هاچشم انتظارممی کند
بافــه ی زلفت کتابی از غزل ها می شود
بی نیاز از شعـرهــای بی شمـارم می کند
غنچه ی سرخِ لبت آتش بهجانم می زند
چشم مستت از فـریبایی خمارم می کند
رویماهت می درخشد ازمسافتهای دور
جلوه در سرتاسرِ شب های تارم می کند
دائماً بوسیدمت شب ها در آغوش خیال
شیخ اگر فهمیده باشدسنگسارم می کند
پس بگیر ازمن عسل بانو نگاهت راکه باز
وسعت ِ زیبــایی ات بی اختیـارم می کند