نازک تنِ  دور ‌از  بغلم  سوگلِ  نازم
تا کی  بکنی  بی‌ محلم  سوگلِ نازم

زندانِ زمینم‌ ولی از جذبه‌ی‌چشمت
بالا  بکشی  تا ‌ زحلم   سوگلِ  نازم

از بس که لطیفی نتوانم  که  بکارم  
احساس‌  تو را در غزلم سوگل‌ِ نازم

ازخوشه‌ ی‌ برساقه‌ی گندم نکنم دل
زیرا  که تویی ماحصلم سوگلِ نازم

ازعطرتنت‌کوچه‌پرازبویِ اقاقی‌ست
تنها غزلِ  بی   بدَلم   سوگلِ   نازم

آتش بزن از شعله‌یِ رخساره‌شبم را
تا آن که  گریزد  اجلم  سوگلِ  نازم

از دوری توکاسه ی صبرم شده لبریز 
جانم به لب آمد عسلـم سوگلِ نازم