میهنم را  از   تباهی  بوی  غم  برداشته
سرزمینِ   آریایی‌    را   ستم    برداشته

گرچه اهریمن دم از دین و دیانت میزند
آنچه‌‌‌غارت‌کرده است‌از مُلک‌‌جم برداشته

میکنند از کینه توزی‌ ها دو پایش را قلم
هر کسی  در  راهِ  آزادی   قدم‌  برداشته

در دیار سووَشون‌ازبویِ‌خون‌شدحالی‌ام 
گردن   آلاله   را‌   تیغِ  دو  دَم   برداشته

با غروب واژه ها درعرصه‌ی شعر و ادب
هر ادیب نکته‌ دان دست از قلم برداشته

با نسیم  اندکی  از بیخ و  بن ریزد  بهم
کهنه دیواری که از شالوده خم  برداشته

روسری را از سر بانو عسل دست نسیم
با ترنم پشت پرچین بیش و کم  برداشته