31 تیر 1402

رویِ میز نقره ای سیب وهلو بگذاشته ام 
در خیالم‌  از تو تصویری نکو بگذاشته ام

شُرشُر   آمالم   از  چشمم  تراوش  میکند
بس که  در  دهلیز قلبم  آرزو  بگذاشته ام

پیشِ‌   اربابانِ   ایلم    با   زبانِ   التماس 
در تب و  تاب  وصالت  آبرو  بگذاشته ام

لا به لایِ  دفتر  شعرم  به  یادِ  عشوه ات 
سوگلِ ‌  نازِ  لَوَندِ   خنده رو   بگذاشته ام

دوری ات را نی لبک با غصه  یادآور شود 
هر کجایِ هق‌ هقم  بغضِ‌‌ گلو بگذاشته ام

در هزار و  یک شبِ دلگیری از  یادم پرید
آن چه را از شهرزاد  قصه گو بگذاشته ام

لاجرم بانو عسل در متن نامه خط به خط 
آنچه‌رابگذشته برمن مو به‌مو بگذاشته ام