19 اردیبهشت 1402

چه‌ رونق دارد از  بی همدلی بازار  دلتنگی
نشد از بخت بد گاهی کم از ‌مقدار دلتنگی

چه رازی بر ضمیر  پر تلاشم سایه‌ افکنده 
که گاهی در نیاوردم  سر  از اسرار دلتنگی

مگو از ارگ‌‌ِ تاریخی‌ که‌بعد ازسالهاپیداست
به روی خشت خشت بم  هنوز آثار دلتنگی

غروب جمعه میگفتی که آن‌‌ نادیده بازآید  
دل  آدینه  پُر  باشد  پُر از   اخبار  دلتنگی

هزارویک شب‌ِغصه‌ غلط‌ کردم که میگفتم
به پایان‌ میرسد این‌ قصّه‌ی کشدار‌‌ دلتنگی

اگرچه‌ بقچه‌ ی نانم به دست دزد ها افتاد
ولی از شرم  ناداری  پر است انبار دلتنگی

خبر داری منِ تنها‌  هزاران  درد  دل  دارم 
پشیمانم   نکن  وقتی‌  کنم  اظهار  دلتنگی

یقین‌دارم عسل‌ بانوکه‌درعمرت به‌ مِثل‌ من
ندادی  تکیه ات را  بر در  و  دیوار دلتنگی