12 آذر 1401

خیالت رو به رویم  بود بانو
وصالت    آرزویم   بود  بانو

نمی دانی در آن رویای رنگی
چه بغضی درگلویم بود بانو

نبودی  تا  ببینی  در زمستان 
چه  سرمایی  پتویم  بود  بانو

من آن پیرم که‌در اوج‌ جوانی
سپیدی رنگ  مویم  بود بانو

همانروزی که پرپر شد بهارم
خزان همرنگ  رویم بود بانو

شراب‌ زندگی شد  زهر مارم 
سفال  غم  سبویم   بود بانو

عسل جانم سه تارِنغمه سازت
زبان     گفتگویم   بود  بانو