لباس زرد و سرخ از باغِ  پاییز آمدی
گرچه دیر از جنگلِ مهرِ  طلا ریز آمدی

پادشاهِ  شعر  زردم منتظر بودم  تو  را
تا به پشت محورِ  شهرِ غزل خیز آمدی

موطلایِ خوش بَر وبالای شهرِبرگ وباد
پشت پرچین حیاطم دل  برانگیز آمدی

آمدی  گلواژه  ریزی  رویِ  آلاچیق  من
یا بـرای خواندنِ این شعرِ ناچیـز آمدی

مِثل مولانا مگر افتاده ای دنبال شمس
کز مسیـر قـونیه تـا شهـر تبــریـز آمدی

ای فدای  تارِ  موهای  طلا  ریزت شوم
تازه فهمیدم که از بیراهه  یکریز آمدی

گردو خاکِ درهوا داردنشان ازسرعتت
بیگمان بانو عسل برپشت شبدیز آمدی