5 شهریور 1399

باد ِ صبحِ  عنبرین بو  قاصدِ  یاری  مگر
بوی ِ مشک  دلگشای ِ  زلف دلداری  مگر

آمدی از‌ باغ‌ فروردین‌ که‌ بویت‌آشناست
کوله‌هاداری به‌دوش ازعطربسیاری مگر

نم نم از عود ملایم کوچه ها پر میشود 
هم نفس با غنچه های ناز ِ گلزاری  مگر

تا گلو قوری‌ پر است‌ازبوی‌آویشن هنوز
یا هلِ  دم  کرده  از‌  اشعار عطاری مگر

تار و پود ِ جامه ات بوی  بهاران میدهد
از گلابِ  قمصر و  گلپونه سرشاری مگر

باغبان‌ازهرزگی هایت‌شکایت‌کرده است
عاشق ِ بوییدن ِ گل های بی خاری  مگر

لااقل کمتر بده نشکفته‌ها را پیچ و تاب 
در پیِ کشف حجاب از باغ اَسراری مگر

عطر‌ِ  گل  بگرفته ای از دامن بانو عسل
حامل‌  اکسیر  نابِ  مُشک  تاتاری  مگر