5 شهریور 1399
باد ِ صبحِ عنبرین بو قاصدِ یاری مگر
بوی ِ مشک دلگشای ِ زلف دلداری مگر
آمدی از باغ فروردین که بویتآشناست
کولههاداری بهدوش ازعطربسیاری مگر
نم نم از عود ملایم کوچه ها پر میشود
هم نفس با غنچه های ناز ِ گلزاری مگر
تا گلو قوری پر استازبویآویشن هنوز
یا هلِ دم کرده از اشعار عطاری مگر
تار و پود ِ جامه ات بوی بهاران میدهد
از گلابِ قمصر و گلپونه سرشاری مگر
باغبانازهرزگی هایتشکایتکرده است
عاشق ِ بوییدن ِ گل های بی خاری مگر
لااقل کمتر بده نشکفتهها را پیچ و تاب
در پیِ کشف حجاب از باغ اَسراری مگر
عطرِ گل بگرفته ای از دامن بانو عسل
حامل اکسیر نابِ مُشک تاتاری مگر