باد ِ صبحِ  عنبرین بو  قاصدِ  یاری  مگر
بوی ِ مشک  دلگشای ِ  زلف دلداری  مگر

آمدی از‌ باغ‌ فروردین‌ که‌ بویت‌آشناست
کوله‌هاداری به‌دوش ازعطربسیاری مگر

نم نم از عود ملایم کوچه ها پر میشود 
هم نفس با غنچه های ناز ِ گلزاری  مگر

تا گلو قوری‌ پر است‌ازبوی‌آویشن هنوز
یا هلِ  دم  کرده  از‌  اشعار عطاری مگر

تار و پود ِ جامه ات بوی  بهاران میدهد
از گلابِ  قمصر و  گلپونه سرشاری مگر

باغبان‌ازهرزگی هایت‌شکایت‌کرده است
عاشق ِ بوییدن ِ گل های بی خاری  مگر

لااقل کمتر بده نشکفته‌ها را پیچ و تاب 
در پیِ کشف حجاب از باغ اَسراری مگر

عطر‌ِ  گل  بگرفته ای از دامن بانو عسل
حامل‌  اکسیر  نابِ  مُشک  تاتاری  مگر