دلی آسیمه سـر دارم هنوز از راز چشمانت
نمیدانی چه محشر کرده برپا ناز چشمانت

از آن روزی کـه سیمرغِ نگاهـت آرمانم شد
چوعنقا رو به قافم می بردقفقاز چشمانت

نبند ای ناخدایِ عشوه پلکت راکه میباشم
هنوز ازشورِ شیدایی غزل پرداز چشمانت 

یقین دارم که عمـری در نبود ِ روشنایی ها
ادیسون بارها بگرفته برق از فاز چشمانت

"الا یا ایهاالساقی" جهانی   را   بهم   ریزد
غزلهایی که داردخواجه از شیرازچشمانت

توتنها آیه‌ای بودی که دربحبوحه ی خلقت
خداحالی به حالی میشدازاعجاز چشمانت

بدور از ساحل دریا به‌روی عرشه ی‌کشتی  
نگاهم رو به بنـدر بود و بارانداز چشمانت

مـرا با ناوک مـژگان عسل بانو هدف کردی 
دلم صد پاره شد ازنیزه ی سرباز چشمانت