روشن  بکن‌   از  آمدنت  ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ
کز   کوچه  فراری بدهی دلهرﻩ ﻫﺎ  ﺭﺍ

خواهم به تن سایه بتابی که سیاهی
پایین کشد از جاذبه ات  کرکرﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ

در  مسلخ شبهای سیه عامل وحشت
با حکم ِ  شبح سر   ببُرد  هوبره ها را

آزرده   کند  آتش ِ  حلقوم    مسلسل
فریاد ِ پر از شور و شرِ  حنجره ها را

از بس که  ریا در ده ِ  ما  سابقه دارد
آدم  نشناسد  سره   از   ناسره ها  را

در بیشه ی اندیشه مقلد  نکند  گوش
از یاوه  سرایی  سخن  مسخره ها را

بر خوشه‌ ی تفتیده ی گندم  نزند  پر
گنجشکی‌  اگر  بو  نبرد  ﻣﻨﻈﺮﻩ ﻫﺎ  ﺭﺍ

بانو‌‌  عسلم‌  غم نگذارد که  به  یادت
بر پا بکنم  غرفه ای از  ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎ‌  ﺭا