رفتی اما یک نفس چشم انتظارت نیستم
تا  ‌قیامت هم  نیایی  بی  قرارت  نیستم

می دهم تن را به  زیرِ  تیغ  تهمت ها ولی
دیگر آن حلاج مستِ سر به دارت نیستم

آنقَدَرخون در دلم کردی که بعد از رفتنت
هر نفس گویم چه بهتر  در کنارت نیستم

میزنم در خلوتم پیوسته بر  سیم سکوت
تا  بفهمی نغمه‌  در  آهنگ   تارت   نیستم

چهره‌ی زیباتر ازگل را بپوش ازمن که من
بلبلِ  خوش  نغمه یِ  باغِ  بهارت  نیستم

یادم  آید  پشت  گوشی در میان هر کلام
با تشر گفتی که من در انحصارت  نیستم

زهر ِ  مارم باد اگر  دل  را  ببندم  بر  لبت
گر شراب کهنه هم  باشی خمارت  نیستم

من  کویری  زاده یِ خونین دلِ تفتیده ام
چشمه ی شیرین ِ آب خوشگوارت نیستم

آرزو کردم  که  گاهی  دل  گرفتارت نبود
تا بگویم ای  عسل  بانو  دچارت  نیستم