11 آذر 1398
گرچه بانو اشتباهی رو به ما آورده ای
راه و رسم ِ مهربانی را به جا آورده ای
پا بنه بر تار و پودِ فرش چشمانم که تو
باخودت یک آسمان مهر و وفا آورده ای
آنچه ازسر تاکمر میریزد از ابریشم است
روی دوشت موج گیسوی رها آورده ای
از تبار نرگسی کز عطرِ شیرازِ تنت
حافظ ِ شوریده را تا دلگشا آورده ای
می دهد اولاد آدم را فراری از بهشت
سیب سرخی را که با ناز و ادا آورده ای
آخر ای گلچهره یِ خندان لب ِ بالا بلا
ایـن همه افسونگری را از کجا آورده ای
کوزه ی لب تشنه ام را پر بکن از زندگی
کــــز دیــارِ چشمه ها آبِ بقــا آورده ای
گرچه بوی نوبهاران می دهی بانو عسل
لا به لایِ دامنت گلپونه ها آورده ای