هر چند گذارم به سرِ  کوی  شما نیست
محرابِ  دعا جز  خم ِابروی شما نیست

از عشق تو گاهی نشدم خیره به مهتاب
زیرا‌ که درخشنده تر از روی شما نیست

مواج ترین جزر  و مَد از جنبشِ دریا...
پیچیده تر ازحلقه‌ی‌گیسوی شما نیست

بین صدف و  سنگ و پرِ قو چه تفاوت
وقتی که سرم بر سرِ زانوی شما نیست

ای  مظهر  پاکیزگی و   مهر  و عطوفت 
جزهمدلی و عاطفه درخوی شما نیست

با آن که  زدی آتشم  از  شعله یِ  رویت 
درجان و دلم هیچ بجز بوی شما نیست

شاعر نکشان حرف و سخن را  به درازا
گویا عسلت گفته که بانوی  شما نیست