عشقـم، نفسـم، زنــدگی ام، دلبـــرِ نازم
ای سیب تنت ناب ترین شعرِ  مجـازم

در سینه ی شب آه وغم‌ وشکوه بریزد
از تار و دف و نالـه ی پُرسوز و گـدازم

در غیبتت از گـوشه ی زنـدان بزند نق
با کــودک محصور درونـم چــه بسازم

در عمق  ِ دلــم عشق تو پنهان بوَد امّا
سیلاب ِ سِـرشکـم شده افشاگـر ِ رازم

گلچهــره ی ِ نـازک بـدن  ِ گــونه انـاری
شد بافـه ی گیسوی تــو یلــدای درازم

ازبسکه لبت خوشتر ازانگورِشرابی ست
افتد بـه هوس مـرغ ِ دل از تاب نیازم

با آن کـه هیولای ِ هوس را زدم افسار
گلخـنده ات آخـر بکنـد وســوسه بازم

دلشوره ام از بُعد گـذرگاهِ خمیده ست
چون جنگل چالوسی ومن پیچ هرازم

بانـو عسلم نشئه ی وابسته بـه شهـدم
پیــوسته بـرآنـــم کـــه لبـت را بنـوازم