آرامش ِ  آنی   منِ   بی   تاب   گرفتم
تا  یاد  تو  را  در   بغلم   قاب  گرفتم

پلکت که بهم آمده بوداز تب احساس
از گوشه ی چشمت غزلی ناب گرفتم

تصویر تو  را روی تن ِ برکه  که دیدم
گلبوسه ای از  چهره ی مهتاب گرفتم

دادند صدف های  سفید از تو  نشانی
وقتی  که  خبر   از  دُرّ  نایاب گرفتم

با موج پر از جزر و مد سیل سرشکم
پارو  زدن  از  "قایق ِ سهراب" گرفتم

از حال  منِ غم  زده  می‌ کرد حکایت
هر نسخه ای از  دکتر  اعصاب گرفتم 

گل های نگاهت  به تبسم که نشستند
از باغ   لبت  غنچه یِ  شاداب گرفتم

یادآورِ   شیرینی   خرمایِ    لبت  بود
شهدی که من از شیره  کبکاب گرفتم

می داد به  هر  رهگذری  عطر تنت را
هر  برگ  گلی  کز   نفس   آب گرفتم

بانو عسلم  فلسفه ی اینهمه  احساس
رویای محالیست که در خواب گرفتم