26 تیر 1398

وقتی خم ابروی تو در دستِ مداد است
بازارِ   پُر‌  از  رونقِ   نقاش  کساد  است

از  روزنه یِ   پنجره ها  بویِ  خوش آید
زیرا  خم‌ گیسوی‌ تو در معرضِ باد است

ای  میوه یِ  ممنوعه تر از  سیبِ بهشتی
برجستگیِ گونه‌ات از خنده ی شاد است

پروانه    ندارد   ذره ای   طاقتِ    آتش 
در گِرد تو پرپر زدن از  شوقِ  زیاد است

بوسیدمت از  وسوسه  در  باغ  خیالات
از عرصه‌ی ذهنم نرود آنچه به یاد است

درمسلک آلوده  تنان  هیچ عجب نیست
یک عمر اگر  شیخ ریا غرقِ  فساد است

شعرم  اگر  از  بارِ   معانی   شده  خالی 
از دانش محدود من و کوره سواد است

پر  کن  عسلم  کوزه ی خالی شده ام را
چل چشمه‌ی شیرین لبت آبِ مراد است