وقتی کششی دارد نیــــروی غــزل هایم
با زمــزمــه می رقصـد بانوی غـزل هایم

با خنـده ی شیرینش هــر ثانیه می ریزد
بـاران تبـسـم را بــــر روی غــــزل هــایم

با دست پــر از غنچه می آید و می کارد
آلالــه ی وحشی را در جــوی غـزل هایم

در فصل گل و لالـه از عشق شقـایق ها
چـــادر زده در صحرا اردوی غــزل هایم

آرامـش بـلبـل هـا در دسـت تـپش افـتـد
آن لحظه که می لـرزد زانوی غـزل هایم

در مـوسم کوچیدن از دیـــد ِ پــرستوها
بی پنجــره می باشد پستوی غـزل هایم

چون‌ساغرلبریزی پیوسته پرازشهد است
از عشق عسـل بانـو کنــدوی غــزل هایم