از پنجره دیدم  که بهاری  شده بودی
آلـوچه لب  و گونه  اناری شده بودی

چون آب زلالی که روان است وگوارا
ازچشمه‌ی پرزمزمه‌ جاری شده بودی

در  دشت پر از  لاله به دنبال تو بودم
کز دستِ منِ خسته فراری شده بودی

امسال  نشد  بوسه  زنم  باغ  لبت را
ای کاش همان دختر پاری شده بودی

دوش ازسخن مردم پسکوچه شنیدم 
دل بسته به آواز ِ یساری شده بـودی

در باغِ گلِ  نسترن و سوسن  و سنبل
عشق و نفس زرد ِ  قناری  شده بودی

دیدم لحظاتی پسِ پرچین که سراپا 
بانو  عسلم   سبزِ  کُناری شده  بودی