شهره ی شهر غزل دار و ندارم همه هیچ؟
رقص ِ گلبرگ ترِ سیب و انارم همـه هیچ؟

دف به دف می زدم از هلهله بر سازِ غزل
آن همه زمزمه در نغمه ی تارم همه هیچ؟

قلبم از قهوه ی لب های تو شد پُر ضربان
تپش ِ سر زده در اوج ِ قـرارم همه هیچ؟

بال و پر میزدم از فاصله ها مـوسم کوچ
در بهـاران سفــرِ چلچــله وارم همه هیچ؟

پـرده ی نی لبکم پاره شد از سوز و گـداز
بـر لـب نازک نی یـارم و یـارم همه هیـچ؟

کَر شد از ناله ی جانسوز شبم گوش فلک
پا بپای دف و نی داد و هوارم همه هیچ؟

دورم‌‌   از  عطر  بهارینه ی  نـوروز   تنت
جشن بـر پا شدن عید و بهارم همه هیچ؟

عسلم،چهره ی رویایی ات از نور خداست
قاب خوش منظرپُرنقش نگارم همه هیچ؟