دیگـر نــدارم تـابِ زهـــرِ کینـه ات را
از بس فشردی بر گلـویم دشنه ات را

درمسلخِ مستی خلاصم کن که مرگم
باران خـون ریــزد کــویر تشنه ات را

وقتی شـدی از کشتنم آسوده خــاطر
خـالی بکـن بغـض درون سینـه ات را

با آن کــه دلگیــرت کنـد پـایان هفـته
در بی خیـالی بگــذاران آدینــه ات را

روزی که اشکم در زمستان یخ ببندد
رقـص تگــرگی بشکــند آیینــه ات را

يادم نکـن در روزهــای سـرد و بـرفی
وقتی که‌روشن میکنی‌شومينه ات را

بانـو عسل در کـوچه ها تا می توانی
آسیـمه سر کن عـاشق دیـرینـه ات را