گرچه زندانی به جرم  نشر  بیداری شدم
سال ها بی خانمان از کوچِ اجباری شدم

تازه همنوعم  نمی داند کـه  از روی  نیاز
در غـروب بی کسی محتاجِ دلداری شدم

چـاره ام در روزِ تنهـایی غزل گفتن نبود
شاعـر گل واژه هـا در اوج ناچاری شدم

درنگاه پرسکوتِ چشمه ی مردابِ خیس 
برکه ای بودم که ازشورغزل جاری شدم

ازهمانروزی که دف باشعرِ حافظ میزدم
خارج از اندیشه های ساده انگاری شدم

پا نهـادم در میـان بــرف بهمــن لاجــرم
میــزبانِ روزهـای ســرد و تکـراری شدم

در پس بـاغ قنـاری پشت پَرچـین خیال
عاشـق بانو عسل در حینِ گلکاری شدم