بی تو از بنیان خرابم کاش بودی،  نازگل
تا  لبت گردد  شرابم  کاش  بودی ، نازگل

کلبه ام را بی‌توئی پیوسته میریزدبه‌ هم
دل تهی تر  از حبابم  کاش بودی،  نازگل

مِثل‌خاشاکی‌که می افتد به‌دست گِرد باد
میدهد غم پیچ و تابم کاش بودی، نازگل

سوزشِ‌سرمای‌ِ یخبندان‌‌کبودم‌ کرده‌است
بس که دور از  آفتابم کاش بودی ، نازگل

کوچه ها را میدوم از بیقراری یک به یک
تا  تو  را  شاید‌  بیابم  کاش بودی، نازگل

در نبودت رختخوابم  بوی تنهایی گرفت
تا به‌‌‌ کی تنها بخوابم  کاش‌ بودی ،‌ نازگل

باغِ احساسم عسل بانو  ندارد خوشه ای
بی نصیب از‌ شعرِ نابم کاش بودی، نازگل