شدم ای گل چــو بلبل بیقرارت
ســــرودم روزهــا در انتظــارت

سحــرگاهی گشـودم بال پـر را
کـه بنشینم دمی را در کنــارت

کمــاکان در دلـــم این آرزو بود
که سازم لانه ای را در جـوارت

پیامـم دادی و گفتی کــه دیگر
نـدارم حـس خـوبی با شعـارت

چـو گیسویت پریشانم نمـودی
شدم محـروم لطف بی شمارت

خـزان طومار عمرم را بپیچید
زدم یخ در غــم فصـل بهـارت

عسل،ای تک درخت پرشکوفه
نچیدم بوسه ای از شاخسارت