هر چند که اندیشه کنم ﺧﻮﯾﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ
راهم  ندهی  ثانیه ای  ﭘﯿﺶِ   ﺗﻮ   ﺑﺎﺷﻢ

حیرت زده  ﺩﺭ  مکتب  ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ پرﺳﺘﯽ
ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺗﺮﯾﻦ  ﻭﺍﻟﻪ ﯼِ  ﺩﻝ ﺭﯾﺶ  ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ

آیین من و مسلکم از مذهب عشق است
گاهی نتوانم  به  در  از  کیش تو  باشم

کشکول پر ازقصه ام ازحوصله خالیست
هو میکَشم از غصه که ﺩﺭﻭﯾﺶ تو باشم

ﺩﺭ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺟﻬﺖ ﺭﺍﻩ ‌‌ ﻣﺮﺍ بسته ای از رخ
ﻫﻢ ﻣﺎﺗﻢ ﻭ ﻫﻢ ﭘﺎﺗﻢ ﻭ ﻫﻢ ﮐﯿﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ

ﺍﯼﺣﻀﺮﺕﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﻧﻪﯾﮏﺭﻭﺯ ﻭﺩﻭ ﺭﻭﺯﺍﺳﺖ
ﻋﻤﺮیست ﮐﻪپیوسته ﻫﻢ ﺍﻧﺪﯾﺶﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ

بانو  عسلم  دشت  وجودم  ﺷﻮﺩ   ﺁﺗﺶ
یک لحظه اگر  ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺸﻮﯾﺶ  ﺗﻮ  ﺑﺎﺷﻢ