30 تیر 1394
وقتی که خیالت را در تنگِ بغل ﮔﯿﺮﻡ
از ﮐﻨﺪﻭﯼِ لبهاﯾﺖ پیوسته ﻋﺴﻞ ﮔﯿﺮﻡ
از عشق تو بی تابم کز خوشهی اشعارم
هر گونه شرابی را با طعم غزل گیرم
یک باره ﺩﻝ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ کانونِ ﺗﭙﺶ ﮔﺮﺩﺩ
آن دم ﮐﻪ ﺳﺮﺍﻏﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻫﻞ ﻣﺤﻞ ﮔﯿﺮﻡ
ﯾﮏ ﻣﺼﺮﻉ ﭘُﺮ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ جذبهی ﺍﻧﺪﺍﻣﺖ
ﯾﮏ ﻣﺼﺮﻉ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﯿﺦ ﺍﺟﻞ ﮔﯿﺮﻡ
چشمان امیدم را بر بام ﺍﻓﻖ بردی
ﺗﺎ ﺭّﺩ ﺗﻮ ﺭﺍ شب ها ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺯﺣﻞ ﮔﯿﺮﻡ
ﺍﺯ ﻋﺸﻖﺗﻮ شیرینم ﺭﯾﺰﺵ ﺑﮑﻨﺪ ﺻﺨﺮﻩ
ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﻭ ﮐُﺘﻞﮔﯿﺮﻡ
ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻋﺴﻞ بانو اﺯ ﺭﺍﻩ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻫﺎ
ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﯼ ﻭﺻﻠﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻋﺰﻭﺟﻞ ﮔﯿﺮﻡ