سوگل ِ سر  به هوا ‌ ناز و لوَندی تو هنوز
ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ حبه ﯼ ﻗﻨﺪﯼ ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯ

ﮔﻴﺮﻡ ﺍﺻﻼً  نزنی  ﺯﻟﻒ  ﺳﻴﻪ  ﺭﺍ  ﺑﻪ  ﮐﻨﺎﺭ
روشنی بخش ِ  افق های  ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯ

سروِ‌  بالنده   ندارد   قد  و   بالای  تو  را 
در نگاهم‌‌  به  بلندایِ‌  سهندی   تو   هنوز

آید  از   باغ   تن   و  رنگ   فریبایِ   لبت
ﮐﻪ  به زیبایی  ِ گل هاﯼ ِ ﻫﻠﻨﺪﯼ  ﺗﻮ ﻫﻨﻮز

مگر عیّار تو را حوصله  سنجد  به محک
گنج ذی قیمتی از دوره یِ زندی تو هنوز

ذره ای کم   نشد از   جاذبه ی ِ دلبری ات
سیب ِ ممنوعه‌ ی مردانه پسندی تو هنوز

نتواند  که  گزندت  بزند  چشم  ِ  حسود
عنبرین  پیرهن از  عودِ  سپندی تو هنوز

تلخی ِ  بی  حد ِ ما  را  ببر  از  قند ِ  لبت
عسلم  ناجی  ِ دل  های  ﻧﮋﻧﺪﯼ  ﺗﻮ ﻫﻨﻮﺯ