هر چند که از غصه و ‌ ماتم  بنویسم
هرگـــز ﻧﺸﺪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﯼ ﺗﻮ ﮐــﻢ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ

ﺻﺤــﺮﺍﯼ ﺩﻝ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻟﺒﺖ ﺗﺸﻨـﻪ ﺑﮕﺮﺩﺩ
هر بار کـه از ﭼﺸﻤﻪ ﯼ ﺯﻣﺰﻡ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ

وقتیکه ﻗـﻮﺍﻧﯿﻦ ﺑﻬﺸﺘﺖ ﺷﺪﻩ ﻣﺸﮑﻞ
از دوزخ و از عمــق ﺟﻬﻨـﻢ ﺑﻨــﻮﯾﺴﻢ

از تیــره ی عشاقـــم و آشفتــه ﺗﺮﯾﻨﻢ
دیوانــه ام و ﺩﺭﻫــﻢ ﻭ ﺑﺮﻫﻢ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ

با زمـــزمه بر ﺍﺭﮒ دلـم ﻟــــﺮﺯﻩ ﻧﯿﻨﺪﺍﺯ
ﺗﺎ ﻣــﺮﺛﯿﻪ ﺑــﺮ ﺯﻟـــﺰﻟﻪ ﯼ ﺑـــﻢ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ

ﺍﯼ خرمن گل ﻧﺎﻡ ﺗـﻮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﻠـﻢ ﻋﺸﻖ
ﺑـﺮ ﺑــــﺮﮒ ﮔﻞِ ﻻﻟــﻪ ﻭ ﻣـﺮﯾﻢ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ

در نامــه نگفتم ﺑﻪ ﺗـﻮ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺩﻟـﻢ ﺭﺍ
ﺑﺴﺘﺮ کــه ﺷﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻓﺮﺍﻫـــــﻢ ﺑﻨﻮﯾﺴﻢ

بانــو عسلم دکمــه نکــن ﭘﯿـﺮﻫﻨﺖ ﺭﺍ
کز ﺳﯿـﺐ ﺗـــﻮ ﻭ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺁﺩﻡ ﺑﻨــﻮﯾﺴﻢ