ناگهان ﺑـﺎ شر شر ﺑــﺎﺭﺍﻥ ﺑﻬـــﺎﺭﯼ ﺳﺒـﺰِﺳﺒﺰ
ﺷﺪ ﭘـﺪﯾـﺪﺍﺭ ﺍﺯ ﻣﯿـﺎﻥ ﺍﻧﺘــﻈﺎﺭﯼ ﺳﺒــﺰِﺳﺒـﺰ

ﺧﻮﺵ بحال سینه سرخ‌وبلبل آوازه خوان
ﺧﻮﺵ ﺑﻪﺣﺎﻝِ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﺳﺒﺰِﺳﺒﺰ

با نسیم ناگهانی بی خود از خود می شود
آن که در صحرا نشیند ﺑﺎ ﻧﮕﺎﺭﯼ ﺳﺒــﺰِ ﺳﺒﺰ

ﺍز همانروزی که بستم عهد و پیمان با بهار
داده ام احساس ﺳﺒﺰﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﺳﺒﺰِﺳﺒﺰ

دارم امیـــد فـــــراوانی کــه نــوروزی کند
رنگ و بــوی میهنم را شهــریاری سبزِ سبز

کوچه ات را ﺁﺏ ﻭﺟﺎﺭﻭﮐﻦ ﮐﻪ دارد میرﺳﺪ
ﺍﺯ تبـــار ِ دلـــربایان تـک سـواری ﺳﺒـﺰِﺳﺒـﺰ

می کنم صدها غزل را هـدیه بر بانو عسل
تا دهد شاید به شعرم اعتباری ﺳﺒــﺰِﺳﺒــﺰ