ﮔﻔﺘﻢ فدﺍﯼ ﭼﺸﻤﺖ قَدری  ﺭﻃﺐ ﻧﺪﺍﺭﯼ
ﮔﻔﺘﺎ   ﻣﮕﺮ  ﻧﮕﺎﻫﯽ  ﺑﺮ  ﺭﻭﯼ  ﻟﺐ  ﻧﺪﺍﺭﯼ

ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دلبری ﮐﻦ ﺑﺎ  ﯾﮏ  ﭘﯿﺎﻟﻪ  ﺑﻮﺳﻪ
ﮔﻔﺘﺎ که بی  حیایی ﺷﺮﻡ  ﻭ ﺍﺩﺏ ﻧﺪﺍﺭﯼ

گفتم به  یک اشاره  کام  از لبت بگیرم
ﮔﻔﺘﺎ که شک ندارم ﺍﺻﻞ ﻭ نَسب نداری

ﮔﻔﺘﻢ  ﻧﺒﺮﺩﻩ ﺍﯼ  ﺑﻮ ﺍﺯ  ﻣﻬﺮ  ﻭ  ﻣﻬﺮﺑﺎنی
ﮔﻔﺘﺎ ﻣﮕﺮ ﺗﻮ ﮔﺎﻫﯽ ﻗﻬﺮ ﻭ  ﻏﻀﺐ ﻧﺪﺍﺭﯼ

ﮔﻔﺘﻢ که‌پشت پَرچین ﺍﻣﺸﺐﺗﻮﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ
ﮔﻔﺘـﺎ ﻣﮕﺮ  ﺧﺒﺮﻫﺎ  ﺍﺯ ﮔﺸﺖِ  ﺷﺐ ﻧﺪﺍﺭﯼ

گفتم شراب  ناب   از لعل لبت   ستانم
گفتاکه جرعه‌ای  می  از من طلب نداری

ﮔﻔﺘﻢ که‌ دین و دل را بانو عسل  ﺭﺑﻮﺩﯼ
ﮔﻔﺘﺎ‌که نبض جان ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺎﺏ ﻭﺗﺐ ﻧﺪﺍﺭﯼ