نه که دل بسته به گلهای ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
از زمـانی کـه بهــار آمـده ﻋـﺎﺷﻖ ﺷﺪﻩ ام

بین مردم شده دیوانگی ام سوژه ی داغ
ﮐــﻪ ﺩﻝ ﺁﺯﺭﺩﻩ از اخـلاقِ ﺧـﻼﯾﻖ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ

مِثل متروکــه تـرین اسکلـه ی راکــدم و
ﺟــﺎﯾﮕـﺎﻩِ ﺑﻠــــﻢ ﻭ ﺑﺴﺘــﺮِ ﻗــﺎﯾﻖ ﺷـﺪﻩ ﺍﻡ

گاهی از جبر زمـان پا ننهـم روی اصـول
از درِ فلسفه چــون وارد منطـق شده ام

وقت اگـر پا بـدهد ﺑــﺮ ﺩﻫــﻦ ﻏﺼـﻪ ﺯﻧﻢ
بسکه ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﺁﯾﻨﻪ ﯼ ﺩﻕ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ

گرچه هر ثانیه ام‌ را گذراندم‌ به سکوت
نتوان گفت که بی زمزمه ناطق شده ام

من که روی لــب بانـو عسـلم زُل زده ام
عاشــقِ صنعــتِ نقــاشی خالـق شده ام