بعدِ عمـری ﺳﺎﻗﯽ ﻭ ﭘﯿﻤـﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﯾﺪ، ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ
ﺟﺎﯼ ﺍﻣﻨﯽ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﯾﺪ، ﮐﻪ نیست

هـم سفــر با مـا نشد جنبنـده ای در راه عشق
ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ همــدﻝِ ﺩﯾﻮﺍﻧــﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﯾﺪ، ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ

ﺷﻤﻊ ﺳﺮﮐﺶ ﺭﺥ ﺑـﺮﺍﻓﺮﻭﺯﺩ ﺑﻪ ﺳﺮﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﺷﺐ
ﮔِﺮﺩ ﺭﻭﯾﺶ چرخش ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﯾﺪ، ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ

رشته ی تسبیحم‌ از فرط دعا از هم گسیخت
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺍﻧــﻪ ﻫﺎ ﺩﺭﺩﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﯾـﺪ، ﮐــﻪ ﻧﯿﺴﺖ

ﺷﮑﻮﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﮔﺮﺩﯼ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ
ﺩﺭ ﮐﻨـﺎﺭ ﮐــﻮﯼ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺧــﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﯾﺪ، ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ

ﺗﺎ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﺮﺩﻡ ﻏﻮﻃﻪ ﻭﺭ ﺩﺭ ﺳﯿﻞ ﺍﺷﮏ
ﺍﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﮔـﺮﯾﻪ ﮐــﺮﺩﻥ ﺷﺎﻧـﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﯾﺪ، ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ

مستحــق بـــودم ولیکن ساغــر مــا پر نشد
ﺍﺯ لب سرخ عسل ﯾﺎﺭﺍﻧـﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﯾﺪ ،ﮐـﻪ نیست