سالــــــــها رفـت و نگـــفتی که چرا غمگــــینی
کس نداند گــل حسرت ز کــــــجا می چینـــی

طــــلب عیش ز شــــــادی کن و غفلت منــــما
که شــــــبی ورطه ی غــــم را نَــــبوَد تضمینی

مگـــــر ایــــدل تو ندیدی که به دروازه ی عشق
تیغــــــه ی تیشه کــــــج آمد ز غـــــم شیرینی

چشم من رو به تو می باشد و دستم به دعــا
آرزو می کــــــنم از دل که به غـــــــم ننشینی

چون کبــــــوتر ز حوادث شده ای بی پر و بـــال
جوجــــه ی عشق تو را بــــرده مگـــر شاهینی

بایــــــد از عمق دلت درد و مـــــــــرارت بکشی
تا بــــــــروید به چمن غنچــــــه گل نسرینـــــی
 
ای عسل"قافله ی عـــــــمر عجـــب می گذرد"
کـــــمرم خــــم شده از ضـــــــایعه ی سنگینی