مجنـونم ﻭ ﺑــﻪ ﻋﺸﻘـﺖ بیمـــار و ﻣﺒﺘﻼﺗـﺮ
ﺁﺭﺍﯾـــــﻪ ﻫـــﺎﯼ ﭼﺸﻤـــﺖ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺩﻟــــﺮﺑﺎﺗﺮ

ﺭﻭﺯﯼ ﮐـــﻪ پا نهــادی بـر چشم بی فروغم
شد لاله های صحرا خوشرنگ و ﺑﺎ ﺻﻔـﺎﺗﺮ

ﺍﺯ ﺑﺎﻍ رویت ای گل، بُگْشا دریچــــه ای را
ﮐــــﺰ ﺩﻟﮕﺸﺎﯼ ﺷﯿــــﺮﺍﺯ ﺑـﺎﻍ ﺗــــﻮ ﺩﻟﮕﺸﺎﺗﺮ

بـاد صبــــای عـــاشق بوئیـــده دامنـت را
ای خــوش از آنکـه باشد ﺑﺎ ﺑــﻮﯾﺖ ﺁﺷﻨﺎﺗﺮ

ﺩﺭ ﭘـــﺎﯼ ﺑﯿﺴﺘﻮﻧﺖ ﻧﺎﻟﯿــﺪﻩ ﺍﻡ ﺑــﻪ ﻋﻤــﺮﯼ
ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﮐـــﻮﻩ ﻭ ﺻﺨﺮﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺻــﺪﺍ ﺭﺳﺎﺗﺮ

چنگ خمیـده قـــامت گاهی ﺻــﺪﺍ ﻧـﺪﺍﺭﺩ
ساز شکسته ی من ﺧـﺎﻣﻮﺵ ﻭ ﺑﯽ ﻧــﻮﺍﺗﺮ

دریا به جنبش آمــد وقتی عسل ﻧﻤـــﻮﺩﯼ
ﺍﻣــــﻮﺍﺝ ﮔﯿﺴﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑـﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻫــﺎ ﺭﻫـــﺎﺗﺮ